Schrikken

Nog maar pas schrokken mijn ouders zich een ongeluk: ik had een kom soep over me heen getrokken en heb daarbij flink mijn linkerarm verbrand. Gelukkig gaat het nu alweer een stuk beter met me. Mijn oudste broer Quintijn had een kom soep op tafel gezet en ik kwam in mijn stoel langsrijden. Op het moment vind ik het heel erg leuk om alles wat ik voorbijrijd vast te pakken, maar een kom hete soep bleek niet zo'n goed idee: tweedegraadsverbrandingen rond mijn elleboog en op mijn onderarm. Met zalf, gaasjes en verband is het nu alweer een stuk beter, het geneest mooi en het is niet echt pijnlijk meer. Alhoewel, dat weten mijn ouders niet echt, want ik kan dat niet zo heel goed uiten. Vaak probeer ik bijvoorbeeld ook de verwarming vast te pakken en dat blijf ik dan steeds doen totdat een van hen me uit de buurt neemt. Pappa en mamma vermoeden dat ik een hele hoge pijngrens heb, maar als ik me per ongeluk eens stoot zonder dat ik de bedoeling heb dat te doen, dan doet het wel pijn hoor...